Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΡΑΓΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ; - Γράφει η Χριστίνα Κόνιαρη

Ο Άγιος Βασίλης κατέχει μια ξεχωριστή θέση στον κόσμο των παιδιών και των ενηλίκων. Εκατομμύρια παιδάκια κάθε χρόνο τις Άγιες μέρες των Χριστουγέννων περιμένουν τον Άγιο Βασίλη με μεγάλη ανυπομονησία και χαρά. Αυτόν τον όμορφο, χαμογελαστό γεροντάκο με την κόκκινη στολή του και τα άσπρα μεγάλα και μακριά γένια του. Με ένα έλκηθρο το οποίο σέρνουν οι τάρανδοι του, ταξιδεύει μέσα σε μια νύχτα σε ολόκληρο τον κόσμο και μοιράζει δώρα από τον μεγάλο και γεμάτο σάκο του, που χωράει μέσα δώρα για όλα τα παιδιά του κόσμου ανεξάρτητα από την φυλή και την εθνικότητα.
Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για ένα παιδί από το να αντιλαμβάνεται ότι το γράμμα που έγραψε στον Άγιο Βασίλη έφτασε στον προορισμό του, και το δώρο που ζήτησε είναι κάτω από το δέντρο. Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα να το βλέπεις να τρέχει προς το Χριστουγεννιάτικο δέντρο το πρωί των Χριστουγέννων, να κάθεται μπροστά να αντικρίζει το δώρο του και το προσωπάκι του να φωτίζεται από τα λαμπιόνια του δέντρου και από χαρά.
Με διαφορετικό όνομα σε κάθε γωνιά της γης, ο Άγιος Βασίλης είναι πάντα εκεί, γιατί οι Αμερικάνοι στέλνουν γράμμα στον Santa Claus, οι Άγγλοι στον Father Christmas, οι Γάλλοι στον Pere Noel, οι Σκανδιναβοί στον Julemant, οι Φιλανδοί στον Joulupukki, και έτσι διαβάζοντας όλα τα γράμματα και καταλαβαίνοντας όλες τις γλώσσες, αναλαμβάνει να κάνει τα όνειρα των παιδιών πραγματικότητα και να αγγίξει τις ψυχούλες τους με τον δικό του μαγικό τρόπο.
       Ο Άγιος Βασίλης αποτελεί για τα παιδιά ένα μυστήριο, συχνές ερωτήσεις που κάνουν στους γονείς είναι οι εξής:
Που μένει ο Άγιος Βασίλης;
Πως χωράει από την καμινάδα αφού είναι τόσο χοντρός;
Πως θα βρει το σπίτι μου για να μου φέρει το δώρο μου;
Το μυστήριο αυτό εξιτάρει περισσότερο τα παιδιά, όμως αυτό που το κρατάει σε εγρήγορση και αυξάνει την ανυπομονησία τους είναι το αν έλαβε το γράμμα ο Άγιος Βασίλης, αν μπόρεσε να φτιάξει το δώρο που του ζήτησε, αν χωράει στο σάκο μαζί με τα άλλα δώρα, έχει μια ανησυχία μήπως ξεχάσει ο Άγιος Βασίλης το δικό του δώρο. Επίσης, έχει περιέργεια να μάθει πόσο μεγάλο σάκο έχει ο Άγιος Βασίλης και πως θυμάται τι του έχει ζητήσει κάθε παιδάκι. Τέτοιου είδους ερωτήματα παίρνουν περίεργες διαστάσεις στο παιδικό μυαλουδάκι και έτσι

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Εκπομπή "Λόγια Αγάπης" με καλεσμένη την κ. Ελένη Αλεξανδρίδου, Φιλόλογο


Εκπομπή "Λόγια Αγάπης"
Με τον Πρωτοπρεσβύτερο πατέρα Αθανάσιο Καμπούρη
Δημοσιογραφική υποστήριξη Κώστας Μαυρίδης
Καλεσμένη η Ελένη Αλεξανδρίδου, Φιλόλογος
Θέμα εκπομπής "Εθισμός στο Διαδίκτυο"

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

Συναισθήματα: Από τη βρεφική στη μέση παιδική ηλικιά - Γράφει η Αγάπη Τερζοπούλου

Σε αυτό το άρθρο γίνεται μια προσπάθεια παρουσίασης των συναισθημάτων από την εξελικτική σκοπιά του θέματος. Δηλαδή, τι ορίζουμε ως συναίσθημα, πότε και ποια συναισθήματα εμφανίζονται στην εξελικτική πορεία του ανθρώπου, από τη γέννησή του κι έπειτα. Παρακάτω θα αναλυθούν τα βασικότερα συναισθήματα- θυμός, χαρά, φόβος, ζήλεια, ανία, λύπη-.

Ως συναίσθημα, λοιπόν, ορίζουμε το αίσθημα που προκαλείται από μια εμπειρία και έχει εντοπίσιμες σωματικές αντιδράσεις (αναπνοή, καρδιακοί ρυθμοί, χαμόγελο, συνοφρύωμα). Μας ωθούν σε δράση και συντελούν στη γνωστοποίηση της εσωτερικής μας κατάστασης στους άλλους, ρυθμίζοντας τις συναλλαγές μας μαζί τους. Χωρίζονται σε πρωτογενή και δευτερογενή ή αλλιώς κοινωνικά συναισθήματα. Τα πρωτογενή συναισθήματα είναι παρόντα κατά τη γέννηση και ως μάρτυρες- δείκτες της ύπαρξής τους λαμβάνουμε τις εκφράσεις του προσώπου. Είναι αποτέλεσμα των αντιδράσεων του βρέφους στις φυσικές συνθήκες, π.χ. συνοφρύωμα πείνα και διακρίνονται σε δύο μεγάλες και γενικές κατηγορίες του θετικού (ικανοποίηση) και του αρνητικού (δυσαρέσκεια). Σε αυτή την κατηγορία συναισθημάτων ανήκουν η χαρά, ο φόβος, η λύπη, ο θυμός, η αηδία και η έκπληξη. Τα δευτερογενή συναισθήματα εμφανίζονται περίπου στην ηλικία των 18- 24 μηνών και απαιτούν την ικανότητα του παιδιού να σκέπτεται και να αξιολογεί

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

''Ξέρω να λέω όχι'', Πως οι γονείς θα συμβουλέψουν και θα προστατέψουν τα παιδιά τους από έναν παιδόφιλο. - Γράφει η Χριστίνα Κόνιαρη

Η παιδοφιλία είναι μια ψυχοσεξουαλική διαταραχή στην οποία το προτιμώμενο ή αποκλειστικό μέσο σεξουαλικής διέγερσης και ικανοποίησης είναι η φαντασίωση ή η πραγματική συμμετοχή σε σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά προεφηβικής ηλικίας (συνήθως 13 ετών και κάτω). Το ενδιαφέρον μπορεί να στρέφεται σε παιδιά του ίδιου φύλου ή σε παιδιά του άλλου φύλου. Μερικοί παιδόφιλοι έλκονται και από αγόρια και από κορίτσια. Ορισμένοι έλκονται μόνο από παιδιά, ενώ άλλοι έλκονται και από ενήλικους και από παιδιά.




ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΠΑΙΔΟΦΙΛΟΥ (ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ)

Ένας παιδόφιλος ενδιαφέρεται περισσότερο για τα παιδιά και όχι τόσο για τους ενήλικες. Επιλέγει επαγγέλματα για να είναι κοντά στα παιδιά, και κινείται σε χώρους που περιφέρονται παιδιά. Τις περισσότερες φορές προσεγγίζει την οικογένεια και προσπαθεί να μπει σε αυτή. Έχει φοβερή υπομονή προκειμένου να πλησιάσει τα παιδιά και είναι πάντα διαθέσιμος να προσέξει- φυλάξει τα παιδιά, σε περίπτωση απουσίας των γονιών.

Εμπλέκεται σε δραστηριότητες με τα παιδιά χωρίς την παρουσία των γονιών και είναι ιδιαίτερα εκδηλωτικός με αυτά. Πλησιάζει κυρίως μονογονεϊκές οικογένειες, χωρισμένες ή ανύπαντρες μητέρες ενώ ο ίδιος συνήθως είναι ελεύθερος και αν είναι παντρεμένος αδιαφορεί για την σύζυγο του.

ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΑΙΔΟΦΙΛΩΝ

Οι παιδόφιλοι συνήθως αναπληρώνουν το κενό που υπάρχει μέσα στην οικογένεια. Προσφέρονται οικειοθελώς για την φύλαξη των παιδιών χωρίς κάποιο κέρδος. Επίσης ασχολούνται εθελοντικά και συμμετέχουν σε παιχνίδια και σπορ σε σχολεία και με αυτό τον τρόπο πλησιάζουν τα παιδιά.
Τα πιο εύκολα θύματα είναι τα παιδιά με οικογενειακά προβλήματα, τα οποία αποξενώνονται και δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν. Έπειτα, παιδιά μοναχικά και ενδοστρεφή, ο χαρακτήρας τους είναι έτσι διαμορφωμένος ώστε να μην μπορούν να αντιδράσουν και να μιλήσουν για το συμβάν. Τέλος τα παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση και που δεν πιστεύουν στον εαυτό τους, νιώθουν απόρριψη και ότι δεν τα αγαπούν αποτελούν εύκολα θύματα για τους παιδόφιλους.

Η πρώτη προτεραιότητα στη ζωή ενός γονέα πρέπει να είναι τα παιδιά του. Είναι πολύ σημαντικό ο γονιός να καταφέρει να χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί, να του μάθει πώς να επικοινωνεί με τους ίδιους και πως πρέπει να μοιράζεται τα μυστικά του μαζί τους. Η καλή επικοινωνία γονέα-

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

«Χρήση» ή «κατάχρηση» των νέων τεχνολογιών; - Γράφει η Ελένη Αλεξανδρίδου

«Χρήση» ή «κατάχρηση» των νέων τεχνολογιών;
 «Το ελέγχω» ή «Με ελέγχει»;

Η κατάχρηση των νέων τεχνολογιών, και ειδικά του διαδικτύου, στις μέρες μας έχει πάρει διαστάσεις κοινωνικού φαινομένου. Η τεχνολογία έγινε «κακή» από τότε που ο άνθρωπος έφτασε να την χρησιμοποιεί αλόγιστα και ανεξέλεγκτα. Οι δυνατότητες μάθησης, εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας που προσφέρει, αντικαθιστούνται από την υπερβολική χρήση τους και δημιουργούνται προβλήματα. 

Μορφές κατάχρησης των νέων τεχνολογιών:
  • παραδοσιακοί εθισμοί (π.χ. διαδίκτυο),
  • εικονικά περιβάλλοντα (π.χ. social networks, chatrooms, messaging).

Ποιες είναι οι ενδείξεις της εικόνας ενός εθισμένου ατόμου;
  • εξιδανίκευση μέσων,
  • χρήση των τεχνολογικών μέσων ως διαφυγή από ένα δυσάρεστο συναίσθημα,
  • τάσεις απομόνωσης και παράλληλη μείωση χρόνου πραγματικών κοινωνικών επαφών,
  • υπεραπασχόληση και ανεπιτυχείς προσπάθειες ελέγχου και μείωσης του χρόνου που αφιερώνει σε αυτά,
  • γενικότερη αίσθηση ανησυχίας, θλίψης, κυκλοθυμίας από το άτομο,
  • χρήση ψέματος ή προσπάθειες απόκρυψης της αλήθειας σε ότι αφόρα την σχέση του με αυτά,
  • το άτομο θέτει σε κίνδυνο ή ρισκάρει την απώλεια μιας σημαντικής σχέσης, εργασίας, εκπαίδευσης κ.ά.,

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014

Οι μορφές βίας κατά των παιδιών στην σύγχρονη κοινωνία - Χαρακτηριστικά ενός κακοποιημένου παιδιού - Αίτια παιδικής κακοποίησης - Γράφει η Χριστίνα Κόνιαρη

ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.


Ακόμα και στις μέρες μας αρκετά παιδιά πέφτουν θύματα κακοποίησης, κυρίως από τους γονείς τους, οι οποίοι χρησιμοποιούν τη βία ως μέσο πειθαρχίας, αλλά και από άλλα σημαντικά πρόσωπα του περιβάλλοντός τους. Κακοποίηση είναι η άσκηση βίας με σκοπό την "επιβολή ελέγχου" ή την υποταγή. Αυτός που κακοποιεί, αισθάνεται ή και είναι πιο ισχυρός από αυτόν που κακοποιείται, ο οποίος νιώθει ανήμπορος να αντιδράσει. Έτσι δημιουργούνται οι θύτες και τα θύματα.
Οι μορφές που μπορεί να πάρει η κακοποίηση είναι οι εξής:

Σωματική: Σωματική κακοποίηση θεωρείται κάθε είδος τραυματισμού ή κάκωσης που δεν οφείλεται σε κάποιο ατύχημα. Οι γονείς που κακοποιούν σωματικά το παιδί τους, συνήθως αργούν να το μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Περισσότερο ευάλωτα είναι τα βρέφη, καθώς η φροντίδα τους εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τους γονείς τους. Μερικά από τα είδη της σωματικής κακοποίησης είναι τα παρακάτω: δαγκώματα, τσιμπήματα, κάψιμο από τσιγάρο κτλ.

Συναισθηματική: Η συναισθηματική κακοποίηση δεν έχει ορατά σημάδια, υπάρχουν όμως έντονες πληγές στην ψυχή του παιδιού. Λεκτικές συμπεριφορές που πλήττουν την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού, πράξεις ή συμπεριφορές εκφοβισμού από τους γονείς, απορριπτικοί και επικριτικοί γονείς, φτάνουν σε σημείο τα παιδιά τους, να μην έχουν αυτοπεποίθηση και να είναι ντροπαλά, συνεσταλμένα. Ως ενήλικες, γίνονται ευάλωτα στις αντιξοότητες της μετέπειτα ζωής.

Σεξουαλική: Την συναντάμε μέσα στην οικογένεια και έξω από αυτήν. Αναφέρεται σε οποιαδήποτε συμπεριφορά που αποβλέπει στην σεξουαλική διέγερση του ενήλικα (παιδοφιλία, επιδειξιμανία, παιδική πορνογραφία). Θεωρείται από τις πιο σοβαρές μορφές κακοποίησης καθώς περιλαμβάνει το βιασμό του σώματος και της ψυχής.

Παραμέληση: Χαρακτηρίζεται η χρόνια αδυναμία του ενήλικα να φροντίσει το παιδί και να ικανοποιήσει τις βασικές ανάγκες για την διαβίωση και την υγιή ανάπτυξή του.


ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΕΝΟΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Δεν είναι δύσκολο να αναγνωρίσουμε ένα κακοποιημένο παιδί, συνήθως εμφανίζει δυσκολίες προσαρμογής στην καθημερινότητα και προβλήματα συμπεριφοράς. Φοβάται να εκφράσει τα συναισθήματά του και δυσκολεύεται να αναπτύξει το αίσθημα της εμπιστοσύνης προς τους γύρω του. Πολλές φορές είναι απόμακρο και φοβισμένο, στο σχολείο απομονώνεται από τους συμμαθητές του και η επίδοσή του είναι χαμηλή εξαιτίας της εμφάνισης μαθησιακών διαταραχών.

Μεγαλώνοντας υπάρχουν πολλά ψυχικά τραύματα και τα παιδιά αυτά αδυνατούν να αναπτύξουν μια ώριμη προσωπικότητα ως ενήλικες. Επίσης, είναι πολύ πιθανόν να γίνουν επιθετικά και να

Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

Η Φυσική Αγωγή στο σχολείο - Γράφει η Αθηνά Τεπετζή

Η Φυσική Αγωγή στο σχολείο - Γράφει η Αθηνά Τεπετζή


Η Φυσική Αγωγή είναι συστατικό της δομής του σχολείου τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Ο ρόλος του σχολείου είναι σίγουρα να ενισχύσει τον αθλητισμό. Αυτό το επιτυγχάνει ως ένα βαθμό μέσα από το μάθημα της Φυσικής Αγωγής, αλλά δεν αρκεί. Όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι «Νους υγιής εν σώματι υγιεί», έτσι και οι καθηγητές θα πρέπει να ενισχύουν με τη στάση τους τον αθλητισμό.
Το σχολείο είναι ένας χώρος μάθησης, πνευματικής καλλιέργειας αλλά και ψυχαγωγίας. Ο αθλητισμός περιλαμβάνεται μέσα στα μαθήματα του σχολικού προγράμματος μέσω της Φυσικής Αγωγής που διδάσκεται (συνήθως) δυο φορές την εβδομάδα. Σίγουρα είναι ένα μάθημα που έχει την ευκαιρία να ξεφεύγει ο μαθητής από το βιβλίο και την ρουτίνα του σχολικού προγράμματος, αλλά δεν αρκεί αυτό. Δεν φτάνει μόνο να παίζει με μία μπάλα ή να κυνηγάει καποιον συμμαθητή του, είναι απαραίτητο να μπαίνει στο βαθύ νόημα του αθλητισμού, την ομαδικότητα, την ψυχική γαληνή που αποκτά κάποιος όταν αθλείται και την ευγενή άμιλλα. Βασικός σκοπός του είναι να συμβάλει στον σχηματισμό και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα, με την άσκηση κυρίως της ηθικής βούλησης.
Σύμφωνα με τις οδηγίες του Υπουργείου, για το μάθημα της Φυσικής Αγωγής ,ο ρόλος του μαθήματος είναι «να υιοθετήσουν οι μαθητές έναν φυσικά δραστήριο τρόπο ζωής», μέσα από κάποια αθλήματα (Μπάσκετ, Στίβος, Ποδόσφαιρο, Χάντμπολ, Βόλεϊ, Ενόργανη Γυμναστική και Κολύμβηση, όταν υπάρχει η δυνατότητα) και παραδοσιακούς χορούς. Ωστόσο ο αθλητισμός στα σχολεία αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα.
«Θα έρθω νωρίτερα αύριο, έχω τελευταία ώρα γυμναστική». Πόσες φορές το έχετε ακούσει; Αναρωτηθήκατε ποτέ τι κάνουν τα παιδιά την ώρα της γυμναστικής; Πάντως όχι όσα θα έπρεπε. Εν μέσω οικονομικών προβλημάτων το μάθημα της φυσικής αγωγής μοιάζει όλο και περισσότερο με παιδική χαρά. Κάθε χρόνο όλο και λιγότερα παιδιά απασχολούνται με κάποιο άθλημα την ώρα της γυμναστικής.

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

Παιδιά με επιθετική συμπεριφορά: Πως μπορούμε να τη διαχειριστούμε. - Γράφει η Ελένη Αλεξανδρίδου

Τα παιδιά με διαταραχές διαγωγής και συμπεριφορές κοινωνικοποιημένης επιθετικότητας χαρακτηρίζονται ως ανυπάκουα, απαθή, αντιδραστικά, καταστροφικά, εχθρικά, με εκρήξεις θυμού, μίσους και οργής και άσκησης σωματικής βίας. Τα συγκεκριμένα παιδιά τείνουν να χαρακτηρίζονται ως «αντιπαθητικά» από τους συνομηλίκους τους, τους εκπαιδευτικούς τους και, μερικές φορές, τους γονείς τους. Τα επιθετικά παιδιά δεν είναι επικίνδυνα μόνο για το σχολείο, την οικογένεια και τους συνομηλίκους τους, αλλά θέτουν σε κίνδυνο και τον ίδιο τους τον εαυτό. Μπορεί να αναπτύξουν σοβαρά συναισθηματικά προβλήματα στη μετέπειτα ζωή τους, να μη διατηρούν  κοινωνικές επαφές και σχέσεις, να εμπλακούν σε εγκληματικές συμπεριφορές και να μην μπορούν να διατηρήσουν θέσεις εργασίας.

Τρόποι διαχείρισης μιας επιθετικής συμπεριφοράς:
  • Όταν το παιδί εκδηλώνει μία επιθετική συμπεριφορά πρέπει να του δίνουμε το χρόνο που χρειάζεται για να ηρεμήσει.
  • Αναζητούμε, αρχικά, εμείς τις αιτίες της συμπεριφοράς του παιδιού (π.χ. αρνητική μίμηση προτύπων, κακοποίηση, άγχος κ.ά.) και ζητάμε από το ίδιο να μας παραχωρήσει το χρόνο του για να το συζητήσουμε.
  • Στη συνέχεια, προσπαθούμε να το κατευθύνουμε ενθαρρύνοντάς το να εκφράσει με λόγια – όχι με πράξεις – τα αρνητικά του συναισθήματα. Του εξηγούμε π.χ. πως το συναίσθημα του θυμού που οδηγεί στην επιθετικότητα είναι φυσιολογικό, αλλά η έκφρασή του πρέπει να αλλάξει (αυτό μπορεί να γίνει παραθέτοντάς του τα μειονεκτήματα του θυμού).

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

Παιχνίδι: Η σημασία του για τα παιδιά - Γράφει η Αγάπη Τερζοπούλου

 Παιχνίδι: Η σημασία του για τα παιδιά


Το καλοκαίρι έφτασε, πάνε περίπου πάνω από 2 βδομάδες που τα σχολεία, τα φροντιστήρια και οι δραστηριότητες των παιδιών, έλαβαν τέλος…. Ήρθε η ώρα του παιχνιδιού και της ανεμελιάς…
Τι είναι, όμως αλήθεια, το παιχνίδι;;;
Αν μας ζητούσαν να το ορίσουμε, ποιες ακριβώς λέξεις θα χρησιμοποιούσαμε;;; Άραγε γνωρίζουμε το πόσο σημαντικό είναι το παιχνίδι στη ζωή των παιδιών μας ή απλά ανήκουμε σε αυτούς που το θεωρούν χάσιμο χρόνου;;;
Το σημερινό άρθρο λοιπόν είναι αφιερωμένο στο ΠΑΙΧΝΙΔΙ και τη σημασία που αποδείχθηκε ότι έχει μέσα από έρευνες στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού.

Ορίζοντας το παιχνίδι

Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014

Διακοπές για το παιδί: Μία περίοδος ξεκούρασης ή επανάληψης; - Γράφει η Ελένη Αλεξανδρίδου


Διακοπές για το παιδί: 
Μία περίοδος ξεκούρασης ή επανάληψης;


Οι διακοπές του καλοκαιριού έχουν ήδη αρχίσει για τα παιδιά και μαζί με αυτές τα κατακλύζει ένα κλίμα ανεμελιάς και αντιδραστικής αποχής από οτιδήποτε θυμίζει το σχολείο. Αυτή την περίοδο ο κύριος προβληματισμός των γονιών είναι το αν και πόσο τα παιδιά θα πρέπει να διαβάσουν κάνοντας επαναλήψεις ενώ, παράλληλα, προετοιμάζονται για τη νέα τάξη.

Οι γονείς οφείλουν να γνωρίζουν πως τα παιδιά έχουν ανάγκη να βιώσουν ουσιαστικά την έννοια των διακοπών.  Όπως, κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους το σαββατοκύριακο ήταν για αυτά μια μικρή ανάσα ξεκούρασης, έτσι και το καλοκαίρι πρέπει να λειτουργήσει ως μια περίοδο ξεγνοιασιάς και αποβολής οποιασδήποτε μορφής πίεσης.  Οι δικές τους και μόνο επιλογές είναι αυτές που έχουν προτεραιότητα και όχι αυτές των γονιών τους. Για παράδειγμα, η ανάγκη εξερεύνησης νέων θεμάτων μέσω του παιχνιδιού, η έντονη δραστηριότητα, η επαφή με τη φύση, η άθληση, η γνωριμία νέων τόπων, η αλλαγή περιβάλλοντος μέσω της φιλοξενίας στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού και άλλα πολλά, όπως και αν βιώνονται, είναι οι πραγματικές ανάγκες του παιδιού σας τη δεδομένη περίοδο.

Από την άλλη όμως, δε θα πρέπει ως γονείς να αφήσετε τα παιδιά σας να ξεχνούν τον ρόλο τους ως μαθητές που θα συνεχιστεί μετά το πέρας του καλοκαιριού. Και εδώ είναι που πρέπει να ενεργοποιήσετε – πρώτα μέσα σας – κάθε μορφή δημιουργικότητας και ενεργητικότητας και στη συνέχεια να προσπαθήσετε να εξωτερικεύεστε από τα παιδιά σας την ανάγκη ύπαρξης γνώσεων.  Με άλλα λόγια,  κεντρίστε το ενδιαφέρον τους με διαφορετικούς τρόπους μάθησης – επανάληψης χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει η τυπική διαδικασία «κάθομαι και διαβάζω».

Πώς όμως θα γίνει αυτό; Πώς θα μπορέσετε να συνδυάσετε τις προσωπικές ανάγκες των παιδιών σας με την ανάγκη για επανάληψη;  Ορίστε μερικές προτάσεις:
  • Επιλέξτε – για αρχή – το αγαπημένο μάθημα του παιδιού σας και βρείτε δραστηριότητες που θα μπορούσαν να του θυμίσουν θέματα που διδάχτηκε. Για

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

Μία οικογένεια και δύο διαφορετικά παιδιά - Γράφει η Ελένη Αλεξανδρίδου

Έχουν τα ίδια γονίδια, ζουν κάτω από την ίδια στέγη, έχουν τους ίδιους γονείς, λαμβάνουν την ίδια ανατροφή, αλληλεπιδρούν με το ίδιο περιβάλλον και όμως διαφέρουν τόσο πολύ! Γιατί όμως;

Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές διαθέσεις και ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα, γεγονός που τον κάνει να αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του με το δικό του μοναδικό τρόπο. Η σύνθεση της οικογένειας και η σειρά γέννησης ενός παιδιού διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα κάθε απόγονου. Κάθε παιδί από τη στιγμή που γεννιέται επιθυμεί ενστικτωδώς να είναι όσο το δυνατόν πιο επιθυμητό από τους γονείς του και για να το καταφέρει, αναζητά και καταλαμβάνει τη δική του θέση μέσα στην οικογένεια. Οι γονείς οφείλουν να αναγνωρίσουν πως τα βασικά χαρακτηριστικά της
προσωπικότητας των παιδιών τους παραμένουν αμετάβλητα, αλλά είναι σε θέση να τα επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό μέσω των ερεθισμάτων που τους παρέχουν.

Είναι άτοπο, όμως, να προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τις διαφορετικές προσωπικότητες που διαμορφώνουν τα αδέλφια εστιάζοντας μόνο στο ρόλο των γονέων. Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι πολλά από τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των παιδιών διαμορφώνονται μέσα από την οικογένεια, από παράγοντες που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους όπως το κοινωνικο-

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014

Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Πτολεμαΐδας

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ – ΙΔΡΥΜΑ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ

 
Είστε απόφοιτος/ η Δημοτικού;
Τώρα σας δίνουμε την ευκαιρία να αποκτήσετε απολυτήριο Γυμνασίου!

Το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας είναι Δημόσιο Σχολείο που παρέχει στους απόφοιτους απολυτήριο τίτλο ισότιμο προς το απολυτήριο του Γυμνασίου και η διάρκεια σπουδών είναι 2 έτη. Το εβδομαδιαίο πρόγραμμα καλύπτει 21 διδακτικές ώρες και είναι απογευματινό από τις 5.00 μμ. – 9.00 μμ. Τα μαθήματα είναι καθημερινά και δεν υφίσταται γραπτή εξέταση.

Με το θεσμό αυτό παρέχεται η δυνατότητα σε πολίτες 18 ετών και άνω, που δεν ολοκλήρωσαν την εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, να αποκτήσουν τίτλο ισότιμο με το απολυτήριο Γυμνασίου και να ενταχθούν στις κοινωνικές, οικονομικές και επαγγελματικές δομές.

Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

Η δημιουργία κινήτρων, το μαθησιακό στυλ και η ενδυνάμωση της φωνολογικής επίγνωσης του παιδιού με δυσλεξία συνθέτουν ένα δυναμικό τρίπτυχο στο πλαίσιο προγραμματισμού παρέμβασης στη σχολική τάξη.


Τα κίνητρα είναι μοχλός που ωθεί το άτομο να προσπαθήσει για να τα καταφέρει. Η έλλειψη κινήτρων των παιδιών με δυσλεξία, καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, οδηγεί τα παιδιά αυτά, σε μια παθητική μάθηση και σε καταστάσεις έντονου άγχους. Το κίνητρο, σύμφωνα με έρευνες που έγιναν σε παιδιά, είναι επίκτητο, δηλαδή μπορεί να αναπτυχθεί και να καλλιεργηθεί.

Υπάρχουν δύο ειδών κίνητρα: τα εξωτερικά και τα εσωτερικά. Τα εξωτερικά αφορούν και συνδέονται με συγκεκριμένες εξωτερικές ανταμοιβές που βρίσκονται έξω απ’ το παιδί. Τα εσωτερικά κίνητρα αντίθετα, καλλιεργούν αισθήματα αυτό-ενίσχυσης και ικανοποίησης ως αποτέλεσμα καινούριων γνώσεων και εμπειριών και συνδέονται με την προσωπικότητα και τα ενδιαφέροντα του μαθητή. 

Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

«Άγχος» – Αναλύω και Διαχειρίζομαι - Γράφει η Ελένη Αλεξανδρίδου

                Μπροστά ακόμα και στη λέξη «άγχος» η κοινή γνώμη αντιδρά! Εγώ από την άλλη, υποστηρίζω πως πρέπει να χαιρόμαστε για ένα κομμάτι της ύπαρξής του, γιατί μέσω αυτού μπορούμε να επιβιώσουμε και  υπάρχουν στιγμές που μας προστατεύει! 

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, το άγχος είναι ένα αίσθημα πίεσης σε μια κατάσταση φόβου. Η διάρκειά του μπορεί να είναι από μερικά λεπτά και να συνεχιστεί για χρόνια, ενώ η έντασή του αυξομειώνεται. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι το αν υπάρχει ή όχι η αιτία που το προκαλεί. 


Στην περίπτωση που η αιτία που προκαλεί αυτό το αίσθημα υπάρχει, τότε μιλάμε για ένα άγχος «δημιουργικό», μια φυσική δύναμη, ένα εσωτερικό κίνητρο. Όταν αυτό υπάρχει σε ήπια μορφή μας προστατεύει από δυσάρεστες καταστάσεις αφού μας βοηθά να βρισκόμαστε σε συνεχή εγρήγορση και διαρκή ετοιμότητα. Από την άλλη, ότι η αιτία που το προκαλεί δεν υπάρχει, τα επιτρεπτά όρια ξεπερνιούνται και τότε μιλάμε για ένα άγχος «καταστροφικό». Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το άγχος και ο φόβος είναι σαν ένας κύκλος που δε λύνεται και δε σταματά ποτέ. Το ένα συναίσθημα προκαλεί το άλλο και στην περίπτωση του «καταστροφικού άγχους» καθηλώνει το άτομο, δεν του επιτρέπει να δράσει γιατί δεν υπάρχουν εσωτερικά κίνητρα και κατ’ επέκταση δε μπορεί να προσδιοριστεί η αιτία του.  Η κατάσταση αυτή μπορεί να γενικευτεί και να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην καθημερινότητά μας.

Τρίτη 1 Απριλίου 2014

Κατάρριψη των μύθων γύρω από τον Αυτισμό - Γράφει η Ελένη Αλεξανδρίδου



Ας ανοίξουμε τα ματιά μας και να δούμε τον Αυτισμό όπως οι ίδιοι οι αυτιστικοί τον γνωρίζουν και το βιώνουν.


Ας βγει επιτέλους ο Αυτισμός από το σκοτάδι της άγνοιας και του στιγματισμού.


Ευχαριστώ θερμά την κ. Πέρλα Μεσσίνα (Αυτιστική Ενήλικας, Β.Α. Ψυχολογίας/Κοινωνιολογίας και Πρόεδρο του Συλλόγου Ελλήνων Αυτιστικών Asperger και ΥΛΑ) για τη βοήθεια και την καθοδήγηση στην εκπόνηση του άρθρου.


Κατάρριψη των μύθων γύρω από τον αυτισμό:

  • «Το παιδί μου αποφεύγει να κοιτά στα ματιά οποιονδήποτε άνθρωπο»: Ένας αυτιστικός έχει γεννηθεί με την ικανότητα να βλέπει και να αναγνωρίζει την ποιότητα του ανθρώπου που έχει δίπλα του. Με άλλα λόγια, μπορεί να καταλάβει τους ανθρώπους που το αποδέχονται ως ίσο και να συνδεθεί μαζί τους. Αποδεχτείτε το γεγονός πως αν δεν υπάρχει σεβασμός, εμπιστοσύνη, κατανόηση και συναισθηματική σύνδεση, το παιδί θα αποφύγει να κοιτάξει κάποιον άλλο – εκτός των οικείων του – στα μάτια.
  • «Το παιδί μου αντιδρά αρνητικά στην σωματική επαφή με άλλον άνθρωπο»: Για τον ίδιο λόγο που δε θεωρεί σημαντική την οπτική επαφή, δε θέλει και τη σωματική επαφή με άτομα που δεν του είναι οικεία – ή για να είμαστε πιο ακριβείς – με άτομα που δεν του δείχνουν σεβασμό. Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που πρέπει να εμβαθύνουμε σε ότι αφορά το κατά πόσο οι συναισθηματικές και ψυχολογικές ανάγκες του παιδιού καλύπτονται ή όχι από το οικογενειακό  του περιβάλλον. Με άλλα λόγια, δε φταίει το παιδί που αντιδρά με αυτό τον τρόπο, γιατί η αντίδραση του είναι ένδειξη έλλειψης αγάπης και σεβασμού από τον κοινωνικό περίγυρό του και το οικογενειακό περιβάλλον του πιέζοντάς το να

Τι περιμένει από το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς ένας αυτιστικός μαθητής - Γράφει η Ελένη Αλεξανδρίδου



Ας ανοίξουμε τα ματιά μας και να δούμε τον Αυτισμό όπως οι ίδιοι οι αυτιστικοί τον γνωρίζουν και το βιώνουν.


Ας βγει επιτέλους ο Αυτισμός από το σκοτάδι της άγνοιας και του στιγματισμού.



Ευχαριστώ θερμά την κ. Πέρλα Μεσσίνα (Αυτιστική Ενήλικας, Β.Α. Ψυχολογίας/Κοινωνιολογίας και Πρόεδρο του Συλλόγου Ελλήνων Αυτιστικών Asperger και ΥΛΑ) για τη βοήθεια και την καθοδήγηση στην εκπόνηση του άρθρου.

Τι θα εισέπραττε ένα αυτιστικό παιδί στο σχολείο αν προσπαθούσαν να το καταλάβουν:
 

Η σχολική κοινότητα για να πράξει ουσιαστικό έργο πρέπει να ξεπεράσει τα όρια του δικού της «φυσιολογικού τρόπου ζωής» και να δώσει – ποσοτικά και ποιοτικά – στα παιδιά με αυτισμό την εκπαίδευση που δικαιούνται. Το υπάρχον σχολείο έχει δομηθεί με τρόπο ώστε να εξυπηρετεί τις ανάγκες ενός «μέσου» μαθητή. Ακόμη και η ύπαρξη ειδικού σχολείου ή τμημάτων ένταξης,  δε μπορεί τις περισσότερες φορές  να καλύψει τις ανάγκες ενός αυτιστικού μαθητή και να αναδείξει τις ικανότητες και δεξιότητες του. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, ο αυτιστικός μαθητής να αδικείται, να λαμβάνει ελλιπή εκπαίδευση και κατ’ επέκταση να μειονεκτεί στην υπόλοιπη ζωή του. Ώσπου να δημιουργηθεί ένα τέτοιο σχολείο, ο κάθε εκπαιδευτικός μπορεί να λάβει υπόψη του τις ακόλουθες προτάσεις…

  • Η αλλαγή του περιβάλλοντος προκαλεί στο αυτιστικό παιδί έντονα αισθήματα και σε συνδυασμό με την ενέργεια που πηγάζει από αυτά, οδηγείται σε διεξόδους εκτόνωσης (εξωτερίκευση ενέργειας) και δεν μπορεί την τρέχουσα στιγμή να υπακούσει σε οδηγίες και εντολές. Η προσοχή του διασπάται και ο εκπαιδευτικός οφείλει να αποδεχτεί την ανάγκη αυτή.
  • Οι συνθήκες του σχολείου πρέπει να εξασφαλίζουν την συναισθηματική ηρεμία και σταθερότητα. Για παράδειγμα, ένα πείραγμα, μια αγενής παρατήρηση, μια αδικία, μπορούν να αναστατώσουν ένα αυτιστικό παιδί.
  • Ένα αυτιστικό παιδί πρέπει να εκπαιδευτεί στον τρόπο που θα συμπεριφέρεται  στις διάφορες κοινωνικές και μη καταστάσεις. Αυτό που το οποιοδήποτε παιδί κάνει ενστικτωδώς (π.χ. ακολουθεί κάποιον κανόνα), ο αυτιστικός πρέπει να το διδαχθεί για να μπορέσει να κατανοήσει τις διαστάσεις του και τον λόγο ύπαρξης και υλοποίησής του. Πρέπει να του δοθούν ξεκάθαρες και ειλικρινείς απαντήσεις. Μια καλή πρόταση για να επιτευχθεί αυτό από το σχολείο είναι τα παιχνίδια – ρόλοι.
  • Η σχολική κοινότητα είναι αρωγός  στην αίσθηση σταθερότητας και οργάνωσης που οφείλει να έχει κάθε αυτιστικό παιδί. Έτσι, μέσα από την κατάλληλη διδασκαλία πρέπει να μάθει στο παιδί να αντιμετωπίζει τους φόβους, τις ανησυχίες του και να αφήσει ελεύθερο τον εαυτό του.
  • Η ανυπομονησία – σε κανονικές συνθήκες – αποτελεί χαρακτηριστικό τους και ορισμένες φορές, ακόμα και αν έχουν εκπαιδευτεί (π.χ. να περιμένει ένα παιδί στη σειρά του), δυσκολεύονται να την ελέγξουν. Εδώ ο εκπαιδευτικός πρέπει να βρει εναλλακτικές

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Ποια είναι τελικά η «κατάλληλη» τιμωρία για ένα παιδί; - Γράφει η Ελένη Αλεξανδρίδου

Ο Burrhus Frederic ("B. F.") Skinner, ψυχολόγος που συνέβαλε στις σύγχρονες θεωρίες γύρω από τον έλεγχο της ανθρωπινής συμπεριφοράς, ήταν ο πρώτος που μίλησε για την τιμωρία, χωρίς όμως να υποστηρίζει τη χρήση της. Θεωρούσε πως γονείς και εκπαιδευτικοί πρέπει να ενισχύουν κατάλληλες μορφές συμπεριφοράς ενός παιδιού και να αγνοούν τις ανεπιθύμητες. Η τιμωρία για αυτόν, αποτελείται από όλα εκείνα τα επακόλουθα (συνήθως αρνητικά) που μειώνουν την συχνότητα εμφάνισης μιας ανεπιθύμητης  συμπεριφοράς. Ο απώτερος στόχος της τιμωρίας είναι να δώσει το μήνυμα στο παιδί ότι κάποια όρια επιθυμητής συμπεριφοράς έχουν ξεπεραστεί και να το πείσει πως αυτό είναι ανεπιθύμητη συμπεριφορά.

Η τιμωρία, μπορεί να πάρει δύο βασικές μορφές. Η πρώτη μορφή είναι η τιμωρία παρουσίασης, κατά την οποία ένα αποτρεπτικό ερέθισμα που ακολουθεί μια συμπεριφορά, χρησιμοποιείται για να μειώσει τις πιθανότητες επανεμφάνισης της συμπεριφοράς αυτής. Αντίστοιχα παραδείγματα στα πλαίσια του σχολείου είναι η σιωπηλή μομφή, η επίπληξη, η κράτηση του παιδιού μετά τη λήξη του μαθήματος, η αποστέρηση δικαιωμάτων, η ενημέρωση γονέων, η τιμωρία της ομάδας για το παράπτωμα ενός παιδιού, η υποχρεωτική απολογία – συγνώμη, η κοινωνική απομόνωση κλπ.  Η δεύτερη μορφή είναι η τιμωρία απόσυρσης, κατά την οποία αποσύρουμε ένα ευχάριστο επακόλουθο (σχετικό ή μη), με στόχο τη μείωση πιθανοτήτων επανεμφάνισής της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς (π.χ. δεν επιτρέπει στο παιδί να πάει σινεμά).

Βασικά μειονεκτήματα χρήσης της τιμωρίας που συνδέονται με το κατά πόσο η τιμωρία είναι έντονη και επαναλαμβανόμενη:
Είναι σημαντικό, ως γονείς και εκπαιδευτικοί να γνωρίζουμε πως όλες οι μορφές τιμωρίας δε θα πρέπει να χρησιμοποιούνται συχνά γιατί αυτό είναι αναποτελεσματικό.
  • Ένα βασικό μειονέκτημα της τιμωρίας είναι πως το παιδί δε γνωρίζει πάντοτε με σαφήνεια τους λόγους που η συμπεριφορά αυτή είναι ανεπιθύμητη (π.χ. για αυτόν που επιβάλλει την τιμωρία) και όλο αυτό αποτελεί αρνητική ενίσχυση στις σχέσεις του με τον γονέα – εκπαιδευτικό.
  • Η τιμωρία συχνά προκαλεί ανεπιθύμητες συναισθηματικά αντιδράσεις και είναι πιθανόν να οδηγήσει σε συμπεριφορά δραπέτευσης και φυγής από το έργο – δραστηριότητα ή και γενικότερα από τη σχέση του με το άτομο που την επιβάλλει. 
  • Η τιμωρία, μερικές φορές, οδηγεί σε αύξηση της συμπεριφοράς που τιμωρήθηκε γιατί υπάρχουν περιπτώσεις όπου η τιμωρία δεν τιμωρεί αλλά ενισχύει. Αυτό μπορούμε να το παρατηρήσουμε όταν διακρίνουμε πως η ανεπιθύμητη συμπεριφορά εμφανίζεται ξανά σε άλλους περιβάλλοντος χώρους.
  • Οι μελετητές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου γιατί τιμωρία μπορεί να λειτουργήσει για το παιδί ως καταπίεση μιας αντίδρασης, άρα θα εμφανιστεί ξανά όταν αυτός που τιμωρεί δεν είναι

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Ο Ρατσισμός στο μικροσκόπιο - Γράφει η Αγάπη Τερζοπούλου


Στο σημερινό άρθρο θα επιχειρήσω να σας παρουσιάσω τις διαστάσεις και τα στοιχεία που συνθέτουν το φαινόμενο του ρατσισμού, ένα φαινόμενο που έχει τις ρίζες τους στο παρελθόν και οι συνέπειές του ταλαιπωρούν την ανθρωπότητα ανά τους αιώνες. Προτού ορίσουμε τη σημασία του, θεωρώ σημαντικό να αναφερθούν οι έννοιες «στερεότυπα», «διάκριση», «ξενοφοβία».

Τα στερεότυπα ή αλλιώς προκαταλήψεις αναφέρονται σε

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

«Κάθε παιδί έχει ταλέντα και έχει δικαίωμα να τα αξιοποιεί για να είναι ευτυχισμένο στη ζωή του…» - Γράφει η Ελένη Αλεξανδρίδου



«Κάθε παιδί έχει ταλέντα και έχει δικαίωμα να τα αξιοποιεί για να είναι ευτυχισμένο στη ζωή του γιατί επιτυχία είναι να δουλεύεις πάνω σε αυτό που σου αρέσει σε αυτό που είσαι καλός. Το υπουργείο Παιδείας έχει δρομολογήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για ένα εκπαιδευτικό σύστημα στο οποίο μπορείς να βρεις το δικό σου μονοπάτι και να βγεις στην αγορά εργασίας με δεξιότητες που θα σε κάνουν να πετύχεις σε αυτό που πραγματικά σου ταιριάζει σε αυτό που έχει προοπτική.»

Με αυτό το μήνυμα το Υπουργείο Παιδείας  προσπαθεί να αφυπνίσει μαθητές και γονείς, αλλά και όλη την κοινωνία, κάνοντάς τους να σκεφτούν πως τα επαγγελματικά στερεότυπα λειτουργούν ανασταλτικά στην πρόοδο των νέων σήμερα. Είναι σημαντικό γιατί το μήνυμα αυτό συνοδεύεται από δύο σποτάκια που έχουν ως στόχο να

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

Σχολικός Εκφοβισμός: Ο ρόλος του εκπαιδευτικού


  
Τι είναι  Σχολικός Εκφοβισμός:

Τι δεν είναι Σχολικός Εκφοβισμός:

Ο σχολικός εκφοβισμός είναι η επιθετική εκείνη συμπεριφορά που είναι εσκεμμένη, απρόκλητη και επαναλαμβανόμενη. Αποτελεί κατάχρηση εξουσίας και εμπεριέχει ανισότητα στη δύναμη που είναι είτε αντικειμενική (π.χ. σωματική) είτε αντιληπτή (π.χ. προσωπικότητας). Εν ολίγοις, κατευθύνεται προς εκείνα τα θύματα που εκλαμβάνονται από τους θύτες (έναν ή πολλούς μαζί) ως αδύναμα, είτε σωματικά είτε ψυχολογικά.


  • Όταν δεν υπάρχει ανισότητα ανάμεσα στα μέλη (σωματική διάπλαση, κοινωνική θέση, κουλτούρα).
  • Όταν υπάρχει όμοια συναισθηματική αντίδραση.
  • Όταν υπάρχουν απλές παρεξηγήσεις ή απλοί καυγάδες μεταξύ των μαθητών.
  • Όταν γίνονται αστεία που διασκεδάζουν πραγματικά και τις δύο πλευρές.



Στην Ελλάδα τα αποτελέσματα από έρευνες δείχνουν ότι το 10- 15% των μαθητών πέφτουν θύματα εκφοβισμού ή βίας στο σχολείο. Υπολογίζεται ότι περίπου το 5% των μαθητών αποτελούν την κατηγορία  «παιδιά – θύτες»  και ότι τα αγόρια είναι πιο πιθανό να «χρησιμοποιήσουν» περισσότερο τη σωματική βία σε σύγκριση με τα κορίτσια που επιδίδονται περισσότερο στον κοινωνικό εκφοβισμό.


Πότε αποτελεί  παράγοντα κινδύνου (εμφάνισης βίας) το σχολείο;

Συμβαίνει όταν στα πλαίσια του σχολείου εμφανίζονται πρότυπα ανταγωνιστικότητας που οδηγούν στην έλλειψη συνεργασίας κατά τη διαδικασία της μάθησης, παράλληλα με την αποχή ενός κώδικα συμπεριφοράς για τον συνολικό προγραμματισμό της μάθησης.  Επιπλέον, υπάρχουν περιπτώσεις έλλειψης ενθάρρυνσης μαθητικών πρωτοβουλιών και δημιουργικότητας ως προς την μάθηση που καλλιεργούν αντίστοιχα αρνητικά αισθήματα μεταξύ των μαθητών. Ακόμη, λειτουργεί αρνητικά η έλλειψη συνεργασίας με τους γονείς  και το μειωμένο ενδιαφέρον για τη συναισθηματική ζωή των παιδιών. Τέλος, η αδιαφορία ή η ανοχή σε μια βίαιη συμπεριφορά αλλά και η έλλειψη προγραμμάτων ψυχοκοινωνικής αγωγής επηρεάζουν αρνητικά τη μαθησιακή κοινότητα.


Συμβουλές για εκπαιδευτικούς:
  • Η πρόληψη αποτελεί ευθύνη των εκπαιδευτικών για αυτό το λόγο, πρέπει να συζητήσουμε εξ αρχής μέσα στην τάξη τον ορισμό, τις μορφές αλλά και τις επιπτώσεις της ενδοσχολικής βίας και του εκφοβισμού.
  • Ως εκπαιδευτικοί μιλάμε στα παιδιά για τα δικαιώματα τους  και οργανώνουμε ομάδες εργασίας σχετικές με το ζήτημα αυτό, ενισχύοντας παράλληλα τη συνεργασία μεταξύ των μαθητών (δημιουργία ομαδικού – συνεργατικού κλίματος στην τάξη).
  • Συζητάμε με το παιδί τις συμπεριφορές που το ενοχλούν, καθώς και το κατά πόσο η συχνότητα αυτών των συμπεριφορών το επηρεάζει περισσότερο αρνητικά.
  • Ενισχύουμε τα παιδιά να αποκαλύψουν τέτοια φαινόμενα και να μην σιωπούν σε αυτά.
  • Συμβάλλουμε καθοριστικά στην ομαλή ένταξη καινούργιων μαθητών  ή μαθητών από άλλα πολιτισμικά πλαίσια στην τάξη.

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Τι θα γίνει αν η ζωή θελήσει ΕΣΥ, αύριο να είσαι η "μαμά του Τάκη"; Ένα συγκλονιστικό γράμμα για ένα ιδιαίτερο παιδί…

Όταν έμαθα ότι ήμουν έγκυος, δεν προσευχόμουν να γεννήσω ένα όμορφο μωρό.
Αυτό ίσως το ονειρευόμουν, αλλά το μόνο πράγμα που με απασχολούσε ήταν να γεννήσω ένα υγιές παιδί.
Έτρεμα στη σκέψη ότι μπορεί το μωράκι μου να είχε αυτισμό, σπαστικότητα, νοητική στέρηση. Έτρεμα, γιατί έχω ζήσει από κοντά τον πόνο της μάνας που κλαίει μερόνυχτα για τον ρατσισμό που δέχεται το παιδάκι της.
Οικογένειες διαλύονται γιατί δεν αντέχουν το βάρος…
Παιδιά ζουν σαν μπαλάκια, πότε στο ένα ίδρυμα και πότε στο άλλο γιατί δεν τα δέχονται στα σχολεία. Άνθρωποι τους συμπεριφέρονται σαν μιάσματα, σχεδόν τους φοβούνται και τους απεχθάνονται…
Κάθε φορά που συναντώ μαμάδες με αυτιστικά παιδάκια, διαλύομαι.

Πώς να περιγράψεις τον πόνο τους;
Πώς να τον νιώσεις τη στιγμή που το δικό σου παιδί χαίρει άκρας υγείας, παίζει με τα υπόλοιπα παιδάκια στην παιδική χαρά, πάει καθημερινά στο σχολείο…
Αυτές οι μαμάδες, είναι σύγχρονες ηρωίδες και σε αυτές τις μαμάδες είναι αφιερωμένο το σημερινό μου post.
Αυτό που θα διαβάσετε, είναι το γράμμα που έγραψε η Κατερίνα για την καλή της φίλη που αγωνίζεται να μεγαλώσει

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

Σχολικός Εκφοβισμός - Γράφει η Αγάπη Τερζοπούλου


     Ο Σχολικός Εκφοβισμός είναι ένα φαινόμενο, που αναφέρεται στη χρήση βίας μεταξύ μαθητών ή συνομήλικων παιδιών, με στόχο να προκληθεί πόνος και αναστάτωση. Πρόκειται για επαναλαμβανόμενα ξεσπάσματα επιθετικότητας που χαρακτηρίζονται από σωματική ή ψυχολογική υπεροχή του θύτη έναντι του θύματος και
διακρίνεται στο σωματικό, λεκτικό και κοινωνικό εκφοβισμό.

Τα αίτια του φαινομένου είναι τόσο ατομικά όσο και περιβαλλοντικά. Στα ατομικά συμπεριλαμβάνονται χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, όπως η επιθετικότητα, ο θυμός, η παρορμητικότητα, η ανάγκη για έλεγχο και επιβολή της δύναμης και απόψεις του παιδιού γύρω από τη βία.

Πιθανοί λόγοι που μπορούν να οδηγήσουν στην εκδήλωση του φαινομένου είναι η δυσαρέσκεια από το σχολείο, η κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία, με τους εντατικοποιημένους ρυθμούς εκπαίδευσης και ο

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Πως θα γεφυρώσουμε την επικοινωνία με τα παιδιά μας: Απλές συμβουλές. - Γράφει η Ελένη Αλεξανδρίδου


Είναι λογικό πως η αναγνώριση και η έκφραση συναισθημάτων μέσα στην οικογένεια, δημιουργούν πλαίσια ασφάλειας και εμπιστοσύνης, που βοηθούν το παιδί να ηρεμεί και να ρυθμίζει τα συναισθήματά του. Η επικοινωνία αποτελεί παράγοντα που τα  βοηθά να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες, να γίνουν αποδεκτά από τους συνομήλικούς τους, να δημιουργούν  φιλίες και υγιείς διαπροσωπικές – κοινωνικές σχέσεις. 

Μόνο όταν τα παιδιά νιώσουν τη συναισθηματική γεφύρωση με τους γονείς τους, θα έχει επιτευχθεί η πραγματική επικοινωνία. Όταν επιδιώκουμε να κατανοήσουμε τις εμπειρίες των παιδιών μας, τα βοηθούμε να νιώσουν ότι έχουν ένα σημαντικό

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

15 Φεβρουαρίου Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου: Ενημέρωση και δράσεις



Με σκοπό την ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης για τις παιδικές νεοπλασίες, η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Φεβρουαρίου, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Γονέων με Καρκινοπαθή Παιδιά (ICCCPO).



Παρόλο που ο παιδικός καρκίνος είναι πολύ πιο σπάνιος από αυτόν των ενηλίκων, κάθε χρόνο σε όλον τον κόσμο 250.000 παιδιά υποφέρουν από διάφορες μορφές του, το 80% των οποίων στις χώρες μέσου και χαμηλού εισοδήματος. Στη χώρα μας, περίπου 300 παιδιά προσβάλλονται ετησίως από καρκίνο, κυρίως από λευχαιμία. Το 70% από αυτά θεραπεύεται,