Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

Η Φυσική Αγωγή στο σχολείο - Γράφει η Αθηνά Τεπετζή

Η Φυσική Αγωγή στο σχολείο - Γράφει η Αθηνά Τεπετζή


Η Φυσική Αγωγή είναι συστατικό της δομής του σχολείου τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Ο ρόλος του σχολείου είναι σίγουρα να ενισχύσει τον αθλητισμό. Αυτό το επιτυγχάνει ως ένα βαθμό μέσα από το μάθημα της Φυσικής Αγωγής, αλλά δεν αρκεί. Όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι «Νους υγιής εν σώματι υγιεί», έτσι και οι καθηγητές θα πρέπει να ενισχύουν με τη στάση τους τον αθλητισμό.
Το σχολείο είναι ένας χώρος μάθησης, πνευματικής καλλιέργειας αλλά και ψυχαγωγίας. Ο αθλητισμός περιλαμβάνεται μέσα στα μαθήματα του σχολικού προγράμματος μέσω της Φυσικής Αγωγής που διδάσκεται (συνήθως) δυο φορές την εβδομάδα. Σίγουρα είναι ένα μάθημα που έχει την ευκαιρία να ξεφεύγει ο μαθητής από το βιβλίο και την ρουτίνα του σχολικού προγράμματος, αλλά δεν αρκεί αυτό. Δεν φτάνει μόνο να παίζει με μία μπάλα ή να κυνηγάει καποιον συμμαθητή του, είναι απαραίτητο να μπαίνει στο βαθύ νόημα του αθλητισμού, την ομαδικότητα, την ψυχική γαληνή που αποκτά κάποιος όταν αθλείται και την ευγενή άμιλλα. Βασικός σκοπός του είναι να συμβάλει στον σχηματισμό και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα, με την άσκηση κυρίως της ηθικής βούλησης.
Σύμφωνα με τις οδηγίες του Υπουργείου, για το μάθημα της Φυσικής Αγωγής ,ο ρόλος του μαθήματος είναι «να υιοθετήσουν οι μαθητές έναν φυσικά δραστήριο τρόπο ζωής», μέσα από κάποια αθλήματα (Μπάσκετ, Στίβος, Ποδόσφαιρο, Χάντμπολ, Βόλεϊ, Ενόργανη Γυμναστική και Κολύμβηση, όταν υπάρχει η δυνατότητα) και παραδοσιακούς χορούς. Ωστόσο ο αθλητισμός στα σχολεία αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα.
«Θα έρθω νωρίτερα αύριο, έχω τελευταία ώρα γυμναστική». Πόσες φορές το έχετε ακούσει; Αναρωτηθήκατε ποτέ τι κάνουν τα παιδιά την ώρα της γυμναστικής; Πάντως όχι όσα θα έπρεπε. Εν μέσω οικονομικών προβλημάτων το μάθημα της φυσικής αγωγής μοιάζει όλο και περισσότερο με παιδική χαρά. Κάθε χρόνο όλο και λιγότερα παιδιά απασχολούνται με κάποιο άθλημα την ώρα της γυμναστικής.

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

Παιδιά με επιθετική συμπεριφορά: Πως μπορούμε να τη διαχειριστούμε. - Γράφει η Ελένη Αλεξανδρίδου

Τα παιδιά με διαταραχές διαγωγής και συμπεριφορές κοινωνικοποιημένης επιθετικότητας χαρακτηρίζονται ως ανυπάκουα, απαθή, αντιδραστικά, καταστροφικά, εχθρικά, με εκρήξεις θυμού, μίσους και οργής και άσκησης σωματικής βίας. Τα συγκεκριμένα παιδιά τείνουν να χαρακτηρίζονται ως «αντιπαθητικά» από τους συνομηλίκους τους, τους εκπαιδευτικούς τους και, μερικές φορές, τους γονείς τους. Τα επιθετικά παιδιά δεν είναι επικίνδυνα μόνο για το σχολείο, την οικογένεια και τους συνομηλίκους τους, αλλά θέτουν σε κίνδυνο και τον ίδιο τους τον εαυτό. Μπορεί να αναπτύξουν σοβαρά συναισθηματικά προβλήματα στη μετέπειτα ζωή τους, να μη διατηρούν  κοινωνικές επαφές και σχέσεις, να εμπλακούν σε εγκληματικές συμπεριφορές και να μην μπορούν να διατηρήσουν θέσεις εργασίας.

Τρόποι διαχείρισης μιας επιθετικής συμπεριφοράς:
  • Όταν το παιδί εκδηλώνει μία επιθετική συμπεριφορά πρέπει να του δίνουμε το χρόνο που χρειάζεται για να ηρεμήσει.
  • Αναζητούμε, αρχικά, εμείς τις αιτίες της συμπεριφοράς του παιδιού (π.χ. αρνητική μίμηση προτύπων, κακοποίηση, άγχος κ.ά.) και ζητάμε από το ίδιο να μας παραχωρήσει το χρόνο του για να το συζητήσουμε.
  • Στη συνέχεια, προσπαθούμε να το κατευθύνουμε ενθαρρύνοντάς το να εκφράσει με λόγια – όχι με πράξεις – τα αρνητικά του συναισθήματα. Του εξηγούμε π.χ. πως το συναίσθημα του θυμού που οδηγεί στην επιθετικότητα είναι φυσιολογικό, αλλά η έκφρασή του πρέπει να αλλάξει (αυτό μπορεί να γίνει παραθέτοντάς του τα μειονεκτήματα του θυμού).