Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

Ο Άγιος Βασίλης και οι ανησυχίες των παιδιών!!! - Γράφει η Χριστίνα Κόνιαρη

Ο Άγιος Βασίλης και οι ανησυχίες των παιδιών!!!

Χριστούγεννα, μια γιορτή αφιερωμένη στα παιδιά. Όλα τα παιδιά περιμένουν με ανυπομονησία τις άγιες αυτές μέρες, τα σχολεία κλείνουν και οι μικροί μας φίλοι είναι έτοιμοι για δράση.
Από πολύ νωρίς σκέφτονται τι δώρο θέλουν απ τον αγαπημένο τους Άγιο Βασίλη. Γράφουν το γράμμα τους, κάνουν την πιο όμορφη ζωγραφιά τους και τα στέλνουν μακριαααααα στον Βόρειο Πόλο.
Το παιδικό τους μυαλουδάκι όμως αρχίζουν να το βασανίζουν σκέψεις και απορίες......

" Μα πως θα έρθει ο Άγιος Βασίλης αφού εμείς δεν έχουμε καμινάδα; "

Μην απογοητεύεστε  μικροί μου φίλοι,  ο Άγιος Βασίλης έχει μια μαγική σκόνη και " Άμπρα - Κατάμπρα " εμφανίζει μια καμινάδα και αφήνει το δώρο σας κάτω απ'το δέντρο.  Η καμινάδα όμως εξαφανίζεται μόλις φύγει ο Άγιος Βασίλης.

Μια άλλη ανησυχία που μπορεί να έχουν τα μικρά παιδάκια είναι πως θα μας βρει ο Άγιος Βασίλης αν έχουμε πάει σε άλλο σπίτι την παραμονή της πρωτοχρονιάς; 
Ααααα, ο Άγιος Βασίλης ξέρει ΠΑΝΤΑ που βρίσκονται όλα τα παιδιά. 

Πώς όμως καταλαβαίνει ο Άγιος Βασίλης όλες τις διαφορετικές γλώσσες που μιλούν τα παιδιά σε όλο τον κόσμο; 
Μμ μμ....ο Άγιος Βασίλης είναι πολύ έξυπνος και ξέρει παρά πολλές γλώσσες,για να μην στεναχωρεί κανένα παιδάκι. Αν όμως κάποια γλώσσα, δεν την ξέρει, τον βοηθούν τα μικρά νανακια,  οι καλοί του βοηθοί! 

Πώς άραγε προλαβαίνει και επισκέπτεται όλα τα παιδιά του κόσμου σε μια νύχτα? 
Οι ταρανδοι του εξασκούνται κάθε μέρα στο πέταγμα και τρέχουν τόσο γρήγορα που καταφέρνει και μοιράζει τα δώρα πριν τα παιδιά ακόμα ξυπνήσουν. Φυσικά τον βοηθάει πολύ, το ότι δεν έχουμε την ίδια ώρα σε όλο τον κόσμο.

Πολλά παιδιά αναρωτιούνται αν έχει παιδιά ο Άγιος Βασίλης....ο Άγιος Βασίλης θεωρεί πως όλα τα παιδιά του κόσμου ανήκουν στην οικογένεια του.

Γιατί όμως ο Άγιος Βασίλης δεν φέρνει πάντα το δώρο που του ζητάει το κάθε παιδάκι, μήπως μπερδεύεται; 
Μερικές φορές ο Άγιος Βασίλης σκέφτεται πως αυτό που ζήτησες δεν είναι το πιο κατάλληλο δώρο για σένα. Έτσι αποφασίζει να σου δώσει κάτι που πιστεύει πως θα σου αρέσει. Μαζί με τα νανακια φτιάχνουν ένα δώρο ειδικά για κάθε παιδί. Έτσι, αν είναι κάτι που δεν έχεις ζητήσει, να ξέρεις πως ο Άγιος Βασίλης και τα νανάκια το ετοίμασαν ειδικά για σένα με πολλή αγάπη. 

Και αυτή την όμορφη κόκκινη στολή που την βρίσκει κάθε χρόνο; 
Του τη ράβει η γυναίκα του. Κάθε χρόνο λερώνει και λιώνει τη φορεσιά του με τέτοιο μεγάλο ταξίδι.  Έτσι η γυναίκα του, την καθαρίζει και την μπαλώνει. Μερικές φορές χρειάζεται να του ράψει καινούργια,  Την βοηθούν και τα νανάκια.

Και γιατί του την κάνουν πάντα ίδιο χρώμα,  κόκκινο; 
Γιατί έτσι δεν κινδυνεύει να χαθεί στο χιόνι και γιατί ταιριάζει πολύ όμορφα με την κόκκινη μύτη που έχει ο Ρούντολφ το ελαφάκι.

Ο Άγιος Βασίλης είναι ποτέ λυπημένος; 
Ναι φυσικά,  Ο Άγιος Βασίλης είναι λυπημένος όταν τα παιδάκια δεν είναι φρόνιμα. 

Και γιατί μένει τοοοοοσο μακριά? 
Ο Άγιος Βασίλης μένει στο Βόρειο Πόλο γιατί του αρέσει το χιόνι και γιατί εκεί μπορεί να φτιάχνει τα παιχνίδια με την ησυχία του.


Στ' αλήθεια ο Άγιος Βασίλης διαβάζει όλα τα γράμματα που του στέλνουν τα παιδιά; 
Ναι, ένα-ένα, με μεγάλη χαρά. Κάθεται αναπαυτικά στην πολυθρόνα του μπροστά από το τζάκι. Οι τάρανδοι παρακολουθούν από το παράθυρο ενώ τα νανάκια μισο-κοιμούνται ξαπλωμένα με κουβέρτες στη μοκέτα. Όλοι ακούνε προσεκτικά.  Η γυναίκα του Αγίου  Βασίλη τους σερβίρει μπόλικη ζέστη σοκολάτα. 

Είναι μια μαγεία να πιστεύεις στον Άγιο Βασίλη . Ο Άγιος Βασίλης υπάρχει όσο οι άνθρωποι πιστεύουν σε αυτόν και τον αγαπούν !

Χριστίνα Κόνιαρη
Παιδαγωγός

Κυριακή 28 Αυγούστου 2016

Παιδιά του πολέμου – Συρία

Γράφουν οι: Δρ. Πολύβιος Πρόδρομος, φιλόλογος και  Γιώργος Γιοβάνης



Τα παιδιά του πολέμου

                                    «Θυμάσαι κόρη απ’το Τσέρρο,
                                      την πατρίδα την αγαπημένη;
                                      Όλα καταπράσινα, ήσαν πρώτα.
                                      Μαύρες τώρα οι τρύπες από τις γαλαρίες».  
            Το παλιό αυτό τραγούδι των Άλπεων, θα μπορούσαν να το ψελλίζουν και σήμερα τα παιδιά των εμπόλεμων περιοχών, παίζοντας ανάμεσα στα συντρίμμια και σε διασταυρούμενα πυρά, μέχρι  να ακρωτηριαστούν ή ακόμη και να χάσουν τη ζωή τους.
            Σήμερα στον κόσμο μετράμε περισσότερα από 86,7 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 7 ετών, που έχουν περάσει ολόκληρη τη ζωή τους σε ζώνες συγκρούσεων, σύμφωνα με τα στοιχεία της Unicef. Εκατομμύρια παιδιά σχοινοβατούν ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο, στις εμπόλεμες περιοχές του πλανήτη. Ο πόλεμος παραβιάζει τα δικαιώματα των παιδιών: Το δικαίωμα στη ζωή, στην οικογενειακή ενότητα, στην υγεία και στην εκπαίδευση, στην προστασία από τη βία και τη κακομεταχείριση. Η Graca Machel τονίζει πως τα παιδιά που έχουν χάσει την παιδική τους ηλικία εξαιτίας των πολέμων, δεν πρέπει να χάσουν και το μέλλον τους.

Ο πόλεμος σημαδεύει το παιδί

Τα βλέμματά μας τα τελευταία 5 χρόνια -είτε λόγω γειτνίασης, είτε λόγω προβολής από τα ΜΜΕ- είναι στραμμένα στον εμφύλιο πόλεμο που μαίνεται στη Συρία. Η Δύση -ακρωτηριασμένη ηθικά- αφού όπλισε τα χέρια της Αντιπολίτευσης (Ισλαμικό Κράτος-ISIS και των Επαναστατικών Δυνάμεων-RFS), παρακολουθεί το έργο της απαθής και ανήμπορη να αντιδράσει πλέον, έχοντας συνειδητοποιήσει και εμπεδώσει για τα καλά, πως οι φαρέτρες που προσέφερε στην Αντιπολίτευση, περιείχαν τα Πάρθια βέλη της. Ο Πολιτισμός μας ανέχεται όσα συμβαίνουν στον εμφύλιο της Συρίας  και εθελοτυφλεί προκλητικά για το εάν τα κύρια θύματα αυτού του πολέμου είναι τα παιδιά. Τα παιδιά που αδυνατούν να καταλάβουν τι είναι αυτό που οδήγησε στον άγριο αυτό πόλεμο, και για ποιο λόγο να βιώνουν τη φρίκη του στο μεγαλείο της!
            Πολλά από αυτά γεννήθηκαν μέσα στον πόλεμο και έμαθαν πως με τη βία κατακτώνται όσα θέλουμε. Η επιθετική συμπεριφορά των μαθητών στα σχολεία της Συρίας, σε ορισμένες περιπτώσεις, επιβεβαιώνει την πιο πάνω θέση. Για τα παιδιά αυτά το φαινόμενο του πολέμου παύει να γίνεται κατανοητό ως απαράδεκτο φαινόμενο και γίνεται αντιληπτό ως συνέχιση της ζωής με άλλα μέσα.

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016

"Το παιδί με την κούκλα" - Γράφει ο Δρ. Πολύβιος Πρόδρομος, Φιλόλογος



Το παιδί με την κούκλα

Γράφει ο Δρ. Πολύβιος Πρόδρομος, φιλόλογος
  
          Πάμε σου λέω θ’ αργήσουμε…
          Θέλω να δω τα πυροτεχνήματα, να δω τα χρώματα να αγγίζουν τον ουρανό! Θα πάρω και την κούκλα μου μαζί να τα δει κι αυτή. Στο σχολείο, μας είπαν πως σήμερα γιορτάζουμε την ελευθερία, την αδελφοσύνη και την ισότητα. Δεν καταλαβαίνω και πολλά, αλλά φαντάζομαι πως αυτό θα σημαίνει ο ένας άνθρωπος να αγαπάει τον άλλον τόσο πολύ όσο κι εγώ τη κούκλα μου και τη φίλη μου την Amala.
          Όταν θα μεγαλώσουμε, έχουμε πει με την Amala πως θα κάνουμε τον κόσμο χαρούμενο, γεμάτο φως και χρώματα. Δεν ξέρουμε ακόμα πως, αλλά κάτι σκεφτόμαστε…
          Στην αρχή ο κρότος των πυροτεχνημάτων με φοβίζει λίγο. λίγο όμως, τόσο δα… Θα σε κρατάω όμως με το ένα μου χέρι σφιχτά και με το άλλο σφιχτά θα αγκαλιάζω την κούκλα μου. Πόσο μ’ αρέσουν τα πυροτεχνήματα! Γελάω και φωνάζω από χαρά κάθε φορά που το ένα πάει πιο ψηλά από το άλλο, κι ύστερα απλώνονται στον ουρανό σαν να θέλουν να ξεγλιστρήσουν από δύο αόρατα χέρια που προσπαθούν να τα πιάσουν. Παίζουν με τον ουρανό. Πόσο μ’ αρέσουν τα χρώματα! Θα ήθελα να ήμουν στον ουρανό και να παίζω με τα πυροτεχνήματα. Να προσπαθώ να τα πιάσω και κάθε φορά που θα τα έπιανα, να τα άφηνα να μου φύγουν, δήθεν πως μου ξέφυγαν… Έτσι θα γέμιζε ο κόσμος χρώματα και φως. Σου το είπα το μυστικό μας.
          Το βράδυ θα πάρουμε την Amala να κοιμηθεί στο σπίτι μας. Είμαστε φίλες. Δεν της μιλάνε όλα τα παιδιά στο σχολείο, επειδή είναι ξένη. Εμένα όμως είναι η καλύτερή μου φίλη. Τι θα πει «ξένος»; Όλοι άνθρωποι είμαστε. Όλοι οι άνθρωποι με την καρδιά δεν αγαπάνε; Ίδια δάκρυα δεν  κάνουν; Το ίδιο δεν χαίρονται;
          Νιώθω κάτι περίεργο μέσα μου τώρα. Δεν είναι ο κρότος των πυροτεχνημάτων αυτός. Είναι άλλος θόρυβος, φοβιστικός. Σαν αυτόν που κάνουν τα τέρατα.
          Αρχίζω να φοβάμαι… Πονάω… Τα πυροτεχνήματα δεν πονάνε.
          Σας βλέπω όλους από ψηλά.
          Μαμά, μπαμπά… γιατί κλαίτε; γιατί έχετε αίματα; Τα πυροτεχνήματα δεν πληγώνουν. Η Amala γιατί κοιμάται μόνη της στο δρόμο; Δεν θα την πάρουμε στο σπίτι μας απόψε; Να και η κούκλα μου!
          Κράτα μου το χέρι… μη μ’ αφήνεις να φύγω… φοβάμαι… Τα πυροτεχνήματα έσβησαν. Βλέπω κι άλλα παιδιά, να και η Amala! Ποιος μας έφερε εδώ; Γιατί μας έφερε εδώ; Θέλω την κούκλα μου...   

 
 Δρ. Πολύβιος Πρόδρομος, φιλόλογος
   

Τρίτη 19 Απριλίου 2016

"ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΚΩΦΩΝ" - Γράφει η Χριστίνα Κόνιαρη

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΚΩΦΩΝ- Γράφει η Χριστίνα Κόνιαρη



Με αφορμή μια πρόσφατη επίσκεψή μου στην Ένωση Κωφών Βορείου Ελλάδος, στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αποφάσισα στο συγκεκριμένο άρθρο να αναφερθώ στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα (ΕΝΓ), μία γλώσσα τόσο δύσκολη και συνάμα τόσο όμορφη. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό, που πριν τρία χρόνια μου δόθηκε η ευκαιρία να ξεκινήσω μαθήματα ΕΝΓ στην πόλη της Πτολεμαΐδας, και αυτή την στιγμή νιώθω ακόμα πιο τυχερή που μπορώ να επικοινωνήσω με αυτούς τους ιδιαίτερους ανθρώπους, που δεν μπορούν να ακούσουν και να μιλήσουν, η επαφή με κωφούς ανθρώπους αποτέλεσε σπουδαία εμπειρία για εμένα. 

Μπαίνοντας στην Ένωση τα συναισθήματα που νιώθει κανείς είναι ανάμεικτα , πάνω απ’ όλα νιώθεις χαρά και αισιοδοξία καθώς βλέπεις μόνο χαμογελαστά πρόσωπα. Στο χώρο έχει μια "περίεργη ησυχία" και βλέπεις ανθρώπους που τα δάχτυλά τους είναι η λαλιά τους, ή μάλλον το πινέλο με το οποίο ζωγραφίζουν λέξεις σε έναν αόρατο καμβά- το στόμα, η έκφραση, το σώμα τους, όλα, παίρνουν μέρος στην ίδια ζωγραφιά. Έτσι, λοιπόν επικοινωνούν, τόσο απλά και τόσο όμορφα.
   

Η ΕΝΓ είναι η φυσική γλώσσα των κωφών. Η ΕΝΓ μεταβιβάζεται και εξελίσσεται από γενιά σε γενιά, διαμορφώνεται και εμπλουτίζεται μέσα στις συνθήκες κάθε κοινωνίας και εποχής που διανύουμε. Έχει αναγνωριστεί επίσημα από την Ελληνική βουλή τον Μάρτιο του 2000. Οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν έχουν προσωπικές ή κοινωνικές επαφές με κωφούς, έχουν την τάση να πιστεύουν ότι η νοηματική γλώσσα είναι ένα είδος παντομίμας. Η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική από την ευρέως διαδεδομένη αυτή αντίληψη. 

Σάββατο 5 Μαρτίου 2016

Οι Ρόλοι στο σχολικό εκφοβισμό


6η Μαρτίου, Πανελλήνια μέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού και της ενδοσχολικής βίας. Ενάντια σε μια βία που οι διαστάσεις της μας έχουν κατακλείσει, έχουν κυριέυσει και ξεθωριάσει κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Η βία προϋπήρχε στα σχολεία και έχει ριζώσει για τα καλά μέσα σε αυτά… Απλά παλιότερα κανείς δεν τα πρόσεχε, κανείς δε γνώριζε και κανείς δεν τα ονομάτιζε… Σήμερα οι περισσότεροι γνωρίζουν, πολύ λίγοι τα ονοματίζουν και αναρωτιέμαι πόσο μεγάλο είναι το ποσοστό που «προσέχει». Μαρτυρίες παιδιών, παιδιά μάρτυρες, παιδιά που «μαρτυρούν», μα πάνω από όλα παιδιά ΠΑΙΔΙΑ, που χρειάζονται τη φροντίδα μας, την προσοχή και τη στήριξή μας.
Για αυτά τα παιδιά λοιπόν θα γράψω σήμερα, προσπαθώντας να δώσω εξηγήσεις μέσα από τη σύγχρονη βιβλιογραφία και έρευνα για τη συμπεριφορά και τα κίνητρα… τι τους σπρώχνει να φερθούν με ένα συγκεκριμένο τρόπο.

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016

ΠΑΙΔΙΑ - ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ | 12 Φεβρουαρίου η Παγκόσμια Ημέρα της Ερυθράς Χειρός ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ | Γράφουν οι: Δρ. Πολύβιος Πρόδρομος (Καθηγητής Νεοελληνικών) και Γιώργος Γιοβάνης


ΠΑΙΔΙΑ - ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ
12 Φεβρουαρίου η Παγκόσμια Ημέρα της Ερυθράς Χειρός
ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Γράφουν οι: Δρ. Πολύβιος Πρόδρομος (Καθηγητής Νεοελληνικών)
                                    και Γιώργος Γιοβάνης
  
                         

          Η ημέρα της «Ερυθράς χειρός» καθιερώθηκε στις 12/2/2002, όταν τέθηκε σε ισχύ η Συνθήκη του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των παιδιών στις ένοπλες συγκρούσεις. Το θλιβερό φαινόμενο ανήλικων στρατιωτών συνιστά όνειδος για τον πολιτισμό μας. Ένα πολιτισμό κατ’ επίφασιν αφού αντί να φροντίζει τα παιδιά του, ανέχεται την, και εθελοτυφλεί στην, στρατολόγησή τους από ένοπλες δυνάμεις κρατικές, παρακρατικές, αντάρτικες. Ο αριθμός των παιδιών που εμπλέκονται σε πολεμικές συγκρούσεις παρά τη θέλησή τους πλησιάζει τις 300.000 εκ των οποίων το 1/3 είναι κορίτσια. Ενώ σχεδόν 500.000 παιδιά υπηρετούν σε στρατούς που δεν βρίσκονται σε πόλεμο. Η χρήση των παιδιών ως στρατιώτες σε ένοπλες συγκρούσεις αποτελεί μια από τις πιο ηθικά αποκρουστικές πρακτικές στον κόσμο και παράλληλα συνιστά μια από τις χειρότερες μορφές παιδικής κακοποίησης. Οι ομάδες των παιδιών-στρατιωτών περιλαμβάνουν πολεμιστές ακόμα και 7-8 ετών!!